A Irlandia podobno jest taka zielona
jak włosy syreny o świcie,
za jej czułe westchnienia, białe ramiona,
moja szare oddałbym życiem
A Irlandia podobno jest taka szalona
jak wiatr, co ma czapkę podartą,
za jej czułe westchnienia, białe ramiona,
moje nudne życie oddać warto.
Kocham cię jak Irlandię.
Ocalenie w chrześcijaństwie psychologicznej tożsamości irlandzkiej jest jednym z cudów irlandzkich dziejów.
Piętnaście wieków wiary oraz nędzy, na które nałożyło się osiem stuleci walk, musiało odcisnąć piętno na tym kraju oraz jego narodzie.
W Irlandii rzeczy nieuniknione nigdy się nie zdarzają, a rzeczy nieoczekiwane zachodzą nieustannie.